از درد بی حساب سرم را گرفته ام

با اشک، زخم بال و پرم را گرفته ام

از صبح تا غروب نشستم یکی یکی

این خارهای موی سرم را گرفته ام

مانند من ز ناقه نیفتاده هیچ کس

اینجا فقط منم کمرم را گرفته ام

آیینه نیست تا که ببینم جمال خویش

در چشم های تو خبرم را گرفته ام

خوشحال بودنم ز سر اتفاق نیست

از دست این و آن پدرم را گرفته ام

امشب به رسم ام ابیهایی ای پدر

از دست گرگ ها پسرم را گرفته ام

خیلی تلاش کرده ام از دست بچه ها

این چند موی مختصرم را گرفته ام