جز در فضای سجده و سر، پر نداشتی
یک بار هم به بالش پر، سر نداشتی
رنگی نمی گرفت به خود باغ ها اگر
این قدر جلوه های معطر نداشتی
آری! تو در مقام فنا نیز از خودت
جز انتظار فتح مکرر نداشتی
مشتاق یاری اند تو را آسمانیان
باور نمی کنیم که یاور نداشتی
با من بگو کدام فرشته طلوع کرد
کز باده اش هر آینه ساغر نداشتی
با من بگو کدام پیمبر کتاب داشت
یا خواند حکمتی و تو از بر نداشتی
طوری گرفت هرم تو دست عقیل را
انگار غیر عدل برادر نداشتی
آن شب کنار سفرۀ افطارِ دخترت
جز شوق لحظه‌های مقدر نداشتی
ای زخمی تبار نمک ناشناس ها
غیر از نمک ز سفره چرا بر نداشتی
ای دل خجل مباش که ابیات درخوری
در مدح آن حقیقت برتر نداشتی
تو پی به راز سورۀ کوثر نبرده ای
تو غیر چند واژۀ ابتر نداشتی