یادش بخیر عطر خوش باغ سیب ها
یادش بخیر شهر رسول نجیب ها
دلتنگ چشم های قشنگ توام حسین
بستم دخیل اشک به « امن یجیب ها »
کمتر کسی دلش ز غمت شور می زند
در کوفه اندک اند شبیه حبیب ها
فتوا به قتل و غارت آل نبی دهند
بالای منبر پدر تو ، خطیب ها
مثل علی محاسنم از خون خضاب شد
در کوفه شهره ایم به «شیب الخضیب ها»
قتلم بهانه ای شده تا متحد شوند
گودال می کنند برایم رقیب ها
کار از سنان و نیزه و شمشیر هم گذشت
با سنگ می کشند مرا نانجیب ها
در کوفه با قناره مجازات می کنند
از یاد رفته چوبه ی دار و صلیب ها
با کشتنم به تجربه هاشان اضافه شد
برگرد سوی مکه امام غریب ها